Waar was dat ene optreden van Earth and Fire ook weer?

Als je de optredens van de band door de jaren heen bekijkt, duizelt het je soms. Vooral in de beginjaren kon het vijftal de ene dag in Duitsland, de volgende dag in Zeeland en de dag erna weer in Duitsland op het podium staan. Een echt toerende band dus. Dat zijn niet alleen zoete herinneringen voor de bandleden zelf, maar ook voor al diegenen die de optredens bijwoonden. De fans dus. En die zoete herinneringen zijn er zeker! Regelmatig krijgen we de vraag of wij weten wanneer de band optrad in een bepaalde dancing ergens in de jaren zeventig…

Goed nieuws! Vanaf nu kan iedereen het zelf opzoeken. We zijn namelijk de archieven ingedoken en hebben al die optredens in kaart gebracht en de gegevens per jaar gebundeld. Uiteraard realiseren we ons dat de lijst bij lange na niet compleet is. Want als je bedenkt dat de band in de succesjaren zo’n 150x per jaar op de podium stond, mist er vast nog wel wat. Dus, staat nou dat ene optreden waar jij zoveel goede herinneringen aan hebt er niet bij, dan horen we dat graag! E-mail ons de datum en plaats en we voegen jouw optreden(s) toe. Zo maken we het overzicht met z’n allen compleet.

Voor nu hebben we ons beperkt tot de optredens tot en met het jaar 1983, maar alles wat bekend is van de nieuwere samenstellingen vullen we in de loop van dit jaar aan. Net als de optredens van Opus Gainfull, de voorloper van Earth and Fire.

Voor een serie over bijzondere optredens zijn we nog op zoek naar verhalen. Heb jij iets bijzonders meegemaakt tijdens een van de optredens? Laat het ons weten. Binnenkort lichten we wat bijzondere live-optredens uit en maken we een bloemlezing van jullie ervaringen.

Je vindt het overzicht onder ‘optredens‘ in het menu.


Ko van den Broek maakte een mooi overzicht van affiches, toegangsbewijzen en advertenties van optredens van Earth and Fire door de jaren heen.


Chris Koerts live.

“Ik bediende de volgspot. Als ik dacht dat een nummer afgelopen was, dan ging Chris vaak door met de solo. Met name bij een nummer als ‘Fun’ kon hij helemaal uit z’n dak gaan. Hij was dan heel sfeerbepalend.”

Cees Roos in ‘Earth and Fire, de biografie 1969 – 1983

Invitation in het najaar terug met My Generation clubtour

De officiële theatertour van Invitation to the Sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire zit er op. De laatste show was vrijdag 2 juni in het Markant Theater in Uden. Een mooie afsluiter met bezoek van Hans Ziech en Theo Hurts.

Geen definitief afscheid
Gelukkig verdwijnen Marieke en haar mannen in deze samenstelling niet definitief van het podium. Na de zomer, op 26 augustus, keren ze nog een keer terug met de hele voorstelling in Bibelot Poppodium. En in het najaar volgt dan de My Generation clubtour.

My Generation?
Zoals de dj’s zelf zeggen: My Generation neemt je mee in 50 jaar muziekgeschiedenis met een rauw randje. DJ El Salvo of DJ Roberto toveren elke zaal om naar een intieme avondclub en ze draaien alles dwars door elkaar heen! Als kers op de taart nodigen ze altijd een bandje uit voor een intiem optreden om de avond helemaal af te maken. In de maanden oktober en november doen ze dat samen met Invitation to the Sound. Geen docu, maar wel lekker live. En we hebben de afgelopen maanden kunnen zien en horen hoe goed ze dat doen. Zet de data dus maar gauw in je agenda!

Speeldata My Generation clubtour op een rijtje:

  • 7 oktober – De Vorstin Hilversum
  • 13 oktober – De kroepoekfabriek Vlaardingen
  • 14 oktober – Hedon Zwolle
  • 20 oktober – Tivoli Utrecht
  • 28 oktober – Podium Gigant Apeldoorn
  • 4 november – Poppodium Gebouw-T Bergen op Zoom
  • 10 november – Q-factory Amsterdam

Tot Bibelot of My Generation!

Marieke Eelman & band overstijgt haar oorspronkelijke bron bij hommage aan Earth and Fire…

Wat: ‘Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth&Fire’
Waar: Barendrecht, theater ’t Kruispunt
Wanneer: 24 februari 2017

Sinds begin dit jaar trekt Marieke Eelman & band met de theaterrockshow ‘Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth&Fire’ door Nederland. Afgelopen zomer zag ik de band voor het eerst bij hun eerste try-out voor deze productie, tijdens het buitenfestival ‘Terug naar Tiengemeten’ op het gelijknamige natuureiland in de Hoeksche Waard. Dat is letterlijk in mijn achtertuin, dus hoe blijer kan je een ‘diehard’ E&F-bewonderaar van het eerste uur maken? Met een biertje in de hand, onderuitgezakt op het glooiende Teletubbies grasveld (quote van Christel :-)), had ik mij voorgenomen me helemaal te laten onderdompelen in een bad vol muzikale herinneringen aan misschien wel Neerlands meest eigenzinnige en onbegrepen popband ooit, Earth and Fire.

Eigenzinnig, omdat de band – al dan niet gewild – bij een deel van de pers de reputatie had te pretentieuze muziek te maken en alleen concessies te doen wanneer het hen goed uitkwam. Zouden we tegenwoordig eigenzinnigheid niet bestempelen als een kwaliteit? En onbegrepen in de zin dat de band naast een hang naar uitgesponnen thematische muziek, commerciële hits scoorde; hetgeen het publiek – voor zover je kon spreken van één publiek – volgens diezelfde pers nog wel eens in verwarring zou hebben gebracht. Een beter te begrijpen dwaling bij het publiek achteraf zou zijn geweest de verscheidene bezettingswisselingen die de groep in haar bestaan heeft gekend en de daarmee gepaard gaande muzikale koerswijzigingen.

Bij de eerste klanken moest ik even in mijn arm knijpen… nee, je kijkt niet naar Jerney Kaagman en nee, de band op het podium is ook niet Earth and Fire. Maar als je 45 jaar na dato ‘live’ de eerste klanken uit de beginjaren van je oude lijfband hoort en je je realiseert dat het geen droom is, neem je jezelf meteen één ding voor: je gaat niet vergelijken met ‘vroegâh’, maar slechts in één psychedelische trip langs ‘memory lane’ volop genieten. En dat deed ik. Wat wil je ook als je nummers hoort als “Love Quiver” en “Lost forever”, songs waarvan ik mij niet eens kon herinneren dat deze werden gespeeld toen ik E&F voor het eerst ‘live’ zag in 1972.

De afgelopen jaarwisseling kon mij dan ook niet snel genoeg passeren, want Marieke en de mannen zouden immers op 8 januari de herberg op Tiengemeten opnieuw aandoen: ditmaal de eerste theater try-out, met authentiek beeldmateriaal, fluorescerende kleurendia’s en wat dies meer zij. Wederom had ik mij voorgenomen geheel kritiekloos van de eerste tot de laatste noot te gaan genieten en vanzelfsprekend al meerdere data in de kersverse agenda dik onderstreept: 14/1 Beauforthuis in Austerlitz, 20/1 Cultura in Ede, 3/2 De nieuwe Regentes in Den Haag (première), 18/2 De Veste in Delft en 24/2 ’t Kruispunt in Barendrecht en nog enkele optredens in het vooruitzicht. Waar ik er bij het eerste optreden nog vanuit ging dat ik er toch niet minder van uit m’n dak zou gaan (dat is overigens nog best lastig met vastzittende theaterstoelen…) als bij wijze van spreken een gitaarsnaar minder strak gespannen zou staan of dat er een toets van het Hammondorgel los zou zitten, ben ik gaande de reeks concerten ongemerkt toch anders gaan luisteren.

Theater het Kruispunt in Barendrecht, foto’s via Aad en Nicoline
Theater het Kruispunt in Barendrecht, foto’s via Aad en Nicole

Ook theater ’t Kruispunt in Barendrecht was voor mij nagenoeg een thuiswedstrijd en ik ging er weer helemaal voor zitten. Het concert opende evenals voorgaande keren met “Theme from Atlantis”, gevolgd door de drie hits uit 1970, “Seasons”, “Ruby is het one” en “Wild and exciting”. “Love Quiver” was wederom een hoogtepunt; de uitvoering van dat nummer laat duidelijk horen en zien hoe de bandleden in relatief korte tijd muzikaal naar elkaar zijn toegegroeid. Bij “Storm and thunder” is niet alleen de lange instrumentale opening op orgel fenomenaal (groot compliment aan Daniël Zouitni!); de hele uitvoering ervan is grandioos. Maar wat zeggen superlatieven als je feitelijk bedoelt te zeggen dat je kippenvel krijgt, een brok in je keel hebt en vochtige ogen voelt. Dat is wat deze band bij mij teweegbrengt met hun gepassioneerde speelwijze; hoe zij liefde voor de muziek van E&F uit. De juiste timing om te durven experimenteren en elkaar de ruimte te geven om te soleren, is vooral te merken bij de steeds langer durende uitvoering van “Song of the marching children”. Dit nummer is voor mij verreweg het hoogtepunt van de avond. Met respect voor de originele compositie geeft de band er steeds meer een eigen kleur aan. Het geluid van de band wordt duidelijk hoorbaar vaker ‘dichtgesmeerd’ met klanken uit het hammondorgel, zoals Gerard Koerts zich vroeger ook wel eens kon uitleven op het podium. En Mathijs Duringhof zal zich vast steeds meer senang voelen bij deze uitvoering als hij op momenten helemaal los gaat met heerlijk rauw gitaarspel, terwijl Wilco Witte er heel knap een geheel eigen stuk baslijn aan heeft toegevoegd. Erik Rinsema op drums draagt het geheel naar een outro met een perfect er doorheen verweven uitvoering van “The March”. Geen moment eerder tijdens de toer heb ik de neiging gevoeld een vergelijking met vroeger te willen maken, maar tijdens deze uitvoering van “Song of the marching children” dringt een paar keer de gedachte aan mij op: ‘dit overstijgt de oorspronkelijke uitvoering…’. Wat een klasse! “How time flies” – een ode aan de drie overleden drummers van E&F – wordt zeer gedragen uitgevoerd; de uitvoering is naar een hoger level getild door het kleiner te brengen (gitaarspel en toetsen klinken subtieler) dan in het begin. Ook mooi is dat Marieke Eelman aan het einde een klein stukje neuriënde zang heeft aangebracht. “Lost forever” blijft een vet strak nummer, mooi met het eraan voorafgaand door Hans ingesproken gedicht dat aan de songtekst ten grondslag lag . “Invitation” nodigt uit tot staan en meezingen, maar we zitten in het theater, dus houden we ons nog even rustig. Mooie samenzang hierin tussen Marieke en Tim Treffers. “Memories” klinkt steeds beter. Ook hier gaan de credits naar Daniël Zouitni, die het met zijn virtuoze toetsenspel steeds beter voor elkaar krijgt het oorspronkelijk typisch dragende geluid van een mellotron te doen vergeten. De uitvoering van “Fanfare” klinkt nu ook voller dan in het begin en blijft een schitterend en verrassend nummer. “In the mountains” is een mooi markeringspunt in de show, waarin een ode wordt gebracht aan Jerney Kaagman. “Maybe tomorrow, maybe tomorrow” en “Love of life” zijn dijken van hits en zo worden ze ook gespeeld. Klasse! “Weekend” valt buiten de periode 1970-1975, maar ik begrijp natuurlijk dat dit liedje aan de show is toegevoegd. “Only time will tell” is tot slot een schitterende toegift, met aan het einde een mengelmoes van zweverige, spacey effecten vanaf het toetsenbord. Wow, dit plakje spacecake smaakt naar meer… 🙂 Een lange uitvoering van “Thanks for the love” (zoals E&F er vroeger live een funky uitvoering van speelde!) had ook Marieke & band beslist niet misstaan en had er voor mij nog wel achteraan gemogen.

Theater het Kruispunt in Barendrecht, foto’s via Aad en Nicoline

De toer heeft jammer genoeg officieel nog vier optredens in het vooruitzicht: 23/3 De Purmaryn in Purmerend, 30/3 De Schalm in Veldhoven, 12 mei De Boerderij in Zoetermeer (ja ja, die is nét aan de speellijst toegevoegd!) en 2/6 Markant in Uden. Ga erheen als je nog niet bent gegaan; grijp deze laatste kans! En dan? Volgens mij staat hier gewoon al een nieuwe band; en nog wel een band met een eigen geluid. Dus ik gok op een clubtoer later in het jaar, met deels eigen geïmproviseerde variaties op E&F-materiaal, maar beslist ook rijp voor eigen materiaal.  

Tot slot: ik ga het gezelschap in de theaters; van oude fans, oud-bandleden (met familie) tot aan roadies van weleer en de borrels na afloop met Marieke en de mannen nog missen. Des te meer reden om te blijven toeren Marieke, Wilco, Mathijs, Erik, Daniël en Tim! Bedankt voor deze geweldige hommage aan Jerney Kaagman & Earth and Fire. Dankzij jullie en natuurlijk Marieke als initiatiefnemer van deze theaterrockshow in het bijzonder, is er voor de liefhebber een onmisbare 10 CD-box verschenen en maakt de muziek van de band – 22 jaar na hun laatste openbare live optreden – een herwaardering door en wordt de urgentie van Earth and Fire in retrospectief, ook door de pers, omschreven als cultureel erfgoed van de Nederlandse popgeschiedenis.

Vanavond 90 minuten Earth and Fire bij Marmusic

Ken je het blog van Marius van Buuringen over de nieuwe cd-box Memories al? Hij maakt ook radio. Op vrijdagavond 3 februari stond de uitzending op Marmusic geheel in het teken van Earth and Fire, met o.a aandacht voor de cd-box, de biografie over Earth and Fire en de Invitation tour. Daarnaast werd de complete uitvoering van Song of the Marching Children, diverse singles en How Time Flies gedraaid.

Input voor de in de uitzending genoemde anekdotes zijn aangeleverd door vroegere roadie van de band Cees Roos. Deze uitzending wordt vanavond herhaald van 21.00 tot 22.30 uur. 

Luister live (ook per app)!

Update 11 februari 2017: luister de uitzending terug. Marmusic bewerkt DEEL 1 en Marmusic bewerkt DEEL 2.

Reünie oud-bandleden bij première Invitation to the Sound

Na 5 try-outs was het afgelopen vrijdag eindelijk zo ver: de première van Invitation to the Sound of Jerney Kaagman and Earth&Fire in Den Haag, in het mooie theater De Nieuwe Regentes. Extra spannend lijkt me, met zoveel kritische luisteraars en kijkers in de zaal. Want de zaal zat niet alleen vol met pers, liefhebbers, fans en mensen die jaren met de band optrokken, maar ook alle oud-bandleden met hun familie en vrienden waren van de partij. Je zult maar muziek spelen van een band waarvan de makers en de eerste uitvoerders in de zaal zitten…

Gelukkig hadden Marieke en haar mannen voorafgaand aan de show al kennis gemaakt met de muzikale reuzen uit de jaren zeventig. Die dag werd door Universal Music de 10 cd’s tellende boxset “Memories” uitgebracht en die avond overhandigd aan de aanwezige oud-bandleden. Een bijzonder moment, want speciaal voor deze uitreiking stonden de oud-bandleden nog een keer samen op het podium. Chris en Gerard Koerts, Hans Ziech, Theo Hurts, Bert Ruiter en Jerney Kaagman poseerden voor een foto die diezelfde avond al op diverse nieuwssites te zien was.

Foto Corine van Olm
 

Tijdens de voorstelling was er veel dynamiek in de zaal. Veel meer dan bij de try-outs. Ook niet gek als je bedenkt dat de anekdotes die in de eerder opgenomen interviews worden verteld, door veel van de aanwezige mensen zelf waren meegemaakt. Er werd regelmatig gelachen om de enthousiaste uitroepen van Chris en Gerard als zij tijdens de documentaire vertellen over hoe nummers tot stand waren gekomen of als Willem van Kooten, in zinnen die hij alleen kan maken, verhaalt over de begintijd van de band. Een grote verrassing was het moment dat Marieke spontaan de aanwezige oud-bandleden ging voorstellen en bedanken, die stuk voor stuk door het publiek werden toegejuicht. Het meest ontroerende moment was toen Jerney naar voren kwam en een staande ovatie kreeg. Shownieuws bracht dit mooi in beeld. 

Foto Carlo Bakker
 

Marieke en haar mannen speelden nummers uit de beginjaren van de band en daar tussendoor verscheen op het achterdoek een documentaire met bandclips, unieke foto’s uit het plakboek van Jerney en hoorden we interviews met Chris en Gerard Koerts, Hans Ziech, Ton van der Kleij, Freddie Haayen, Willem van Kooten en Jerney. En de nummers werden omlijst met videoprojecties. Alle hits tot en met 1975 stonden op het repertoire, aangevuld met door Marieke uitgezochte nummers zoals Love Quiver, het fenomenale Song of the Marching Children en Fanfare. Ook ontroerend was het nummer How Time Flies, geschreven door Ton van der Kleij, dat werd opgedragen aan de 3 overleden drummers, Cees Kalis, Ton van der Kleij en Ab Tamboer.

Foto Carlo Bakker
 

Aan het eind van de show leek er een kleine hapering te zijn toen Love of Life werd ingezet. We begrepen niet waarom Marieke en Mathijs het podium afliepen, tot ze terug kwamen met een vintage Gibson-gitaar. Dezelfde die in het clipje over het bezoek van Marieke aan Chris en Marjorie in Frankrijk aan Marieke werd overhandigd. Het was de eerste, met allerlei bijbaantjes bij elkaar gespaarde, gitaar van Chris. Mathijs speelde vervolgens Love of Life op dit historische instrument. De show werd afgesloten met Weekend, de grootste hit van de band.

Foto Carlo Bakker
 

Het was een avond om nooit meer te vergeten. En allemaal dankzij Marieke die enkele jaren daarvoor het initiatief nam tot dit project. Die gesprekken voerde met oud-bandleden en met Willem van Kooten, die in de muziek en de geschiedenis van de band dook en die uniek fotomateriaal ontdekte in de plakboeken van Jerney Kaagman. En die samen met regisseur Jan-Hein Sloesen deze prachtige show samenstelde. Marieke en haar mannen brachten de muziek, die al jaren alleen nog maar in hoofden van fans weerklonk, met heel veel liefde weer op het podium tot leven. Een mooier eerbetoon kan een band zich volgens mij niet wensen. Alle lof voor Marieke, een ware regentes van het muzikale erfgoed van Earth and Fire.

Wil je de cdbox “Memories” bestellen? Dat kan op de site van Universal. Je kunt daar ook gelijk het T-shirt en de poster van de tour kopen

Lees ook de recensie van Andy Doornhein van deze avond

Wil je dit spectakel ook meemaken? Bekijk de speellijst op de site van de show