Klaas Smidt is fan van het eerste uur en heeft een bijzondere band met Earth and Fire. In de zomermaanden begin jaren zeventig werkte hij als DJ voor het roemruchte Sarasani op Texel en verwelkomde Jerney en haar mannen vele malen op het podium. In 1975 startte hij als fotograaf-lithograaf bij Polygram en kwam hij weer in aanraking met het vijftal. Als lithograaf was hij mede verantwoordelijk voor twee singlehoesjes van Earth and Fire.
Klaas leerde de band kennen in beatboerderij Sarasani. In de zomermaanden van 1971 tot en met 1975 was hij daar DJ en kondigde ook de optredende bands aan. Hij leerde in die jaren veel mensen kennen en vooral veel bandjes die er speelden. Hij herinnert zich: ‘Omdat de pont na 21.00 uur niet meer voer, moesten de bandleden altijd overblijven. Dus dat was feesten!’ Van Earth and Fire kende hij in die tijd voornamelijk Jerney Kaagman en Ton van der Kleij. ‘Met Ton heb ik veel lol beleefd na afloop van de optredens.’ Voor de verhalen van toen verwijst hij naar het boek “Sarasani, geschiedenis van een beatlegende” van Jan Blei uit 2014. De beatschuur trok tijdens het tienjarig bestaan (1966-1976) meer dan tweehonderdduizend bezoekers naar Texel. Mede dankzij de betrokkenheid van Radio Veronica groeide Sarasani uit tot het Mekka van de Nederbeat. Earth and Fire speelde er van 1970 tot 1976 zeker 11 keer.
In september 1975 startte Klaas als fotograaf-lithograaf bij Polygram, toen al een van ‘s werelds grootste muziekconcerns. De organisatie werd opgericht in 1972 en was verantwoordelijk voor alle entertainmentactiviteiten van Philips. De Nederlandse tak was gevestigd in Baarn. In het begin keek Klaas er wel van op dat hij ook bij dit werk veel bekende mensen tegen het lijf liep. ‘Maar ook dat went weer.‘ Hij kan terugblikken op een mooie carrière. In zijn tijd bij Polygram heeft hij aan wel honderden hoezen meegewerkt. ‘Vroeger ging ik regelmatig een platenzaak binnen, kijken of mijn werk er stond.’ Hij zegt zijn eigen ontwerpen onmiddellijk te herkennen als hij het weer ziet.
Hij werkte mee aan ontwerpen voor lp’s, cd’s, dvd’s, posters, flyers, stickers. Ook labels voor op de platen werden door zijn afdeling ontworpen. In de latere jaren ontwierpen ze ook veel cd-verpakkingen voor klassieke uitgaven. Ook werkten ze veel voor derden, zoals Telstra, Johnny Hoes – met Doe Maar – , CNR en ARCADE. En ook voor Bert van Breda van BR Music, bekend van 192TV in Nijkerk. En ook kwam hij in dit werk weer met Earth and Fire in aanraking. Hij werkte mee aan de singleshoesjes van Thanks for the Love en What Difference Does it Make. Of hij dingen bewaard heeft? ‘Eigenlijk niet. Het was tenslotte gewoon mijn werk. Al was het wel heel leuk werk in een leuke omgeving met leuke mensen, in het mooie Baarn.’
Hoe ging dat ontwerpen eigenlijk in zijn werk? ‘Een hoes maak je niet in je eentje. Het begon bij een art-director die verantwoordelijk was voor het product. Er werd een idee ontwikkeld en schetsmatig uitgewerkt. Een werktekenaar maakte dan een soort basis waarop werd aangegeven hoe de hoes moest worden. Dat was eventueel een afdruk met foto’s of dia’s die aangeleverd werden door een fotograaf, al of niet intern of extern. Ook werd tekst en lettertype bekeken en door een corrector nagelezen. Als dit een beetje compleet was, kwam het materiaal naar onze afdeling, waar we met ongeveer acht man werkzaam waren.‘
‘We gebruikten daar camera’s en allerlei apparatuur op grafisch gebied om het idee te verwezenlijken. Aan de hand van de werktekening maakten we dan de hoes. Compleet in vier kleuren werd alles op een filmmontagetafel in elkaar belicht op film. Dit was een zeer ingewikkeld procedé. Ik heb er een jaar over gedaan voor ik dat kon. Uiteindelijk stond de hoes dan compleet met foto’s en tekst op film in vier kleuren. Het was echt millimeterwerk om het te maken, waarvoor je echt engelengeduld nodig had. Ook was er altijd een strakke deadline. Kortom veel tijdsdruk waardoor het wel regelmatig 21.00 uur of later werd.’
‘Als alles klaar was, ging de hoes in proef om te kijken hoe het was geworden en ging het ook naar de corrector om te kijken of er geen fouten in de tekst zaten en dergelijke. Als er geen correcties kwamen, ging de hoes in productie.’ Het kwam wel eens voor dat een band zich met het ontwerp bemoeide, maar meestal niet. Het was een Polygram-product waar zij een contract voor tekenden en in feite geen zeggenschap hadden over het uiterlijk van de hoes. Er waren natuurlijk uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld ABBA en dat soort groepen die zelf helemaal de stijl bepaalden.’
Over zijn werk bij Polygram zegt Klaas: ‘Het was een leuke tijd en is voorbij geflitst. Maar ook nu vermaak ik me nog uitstekend.’ Na zijn pensionering reisde Klaas veel, wat door corona even op een laag pitje kwam te staan. Hij houdt verder nog steeds de herinneringen aan Sarasani, de Texelse poptempel van de jaren zestig en zeventig, levend. Hij is actief lid van diverse Facebookgroepen over Sarasani en was betrokken bij de organisatie van diverse herinneringsbijeenkomsten over de beatschuur.
Optredens Earth and Fire in Sarasani:
| 23 juli 1970 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 13 juli 1971 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 4 juli 1972 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 19 juli 1972 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 1 augustus 1972 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 3 juli 1973 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 17 juli 1973 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 4 augustus 1973 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 18 juli 1974 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 24 juli 1974 | Den Burg, Texel | Sarasani |
| 2 augustus 1975 | Den Burg, Texel | Sarasani |
Afbeelding: archief Klaas Smidt
