Het vierde album van Earth and Fire verschijnt in april 1975: ‘To the World of the Future’. Aan deze elpee hebben alle bandleden hun bijdrage in tekst en/of muziek verleend. Gerard Koerts speelde op dit album orgel, piano, mellotron, ARP synthesizer, COMPAC synthesizer, ARP Odyssey synthesizer en D.6 Hohner Clavinet Fender Rhodes electrische piano. Het album werd opgenomen in de Soundpush Studio in Hilversum met geluidstechnici John Sonnevelt, Jan Schuurman en Jan Audier. De hoes van ‘To The World of the Future’ is ontworpen door George Noordanus (de man van de beroemde PSP-poster, als ook ontwerper van OOR ) en is in twee versies uitgegeven. Een met de titel van de elpee links en met de titel van de elpee rechts. Het voorwerp op de hoes is een Frans art deco lampje van de beeldhouwer Max Le Verrier van een composietmateriaal en is groen gepatineerd. Het stelt een halfnaakte jonge vrouw voor die een glazen bol, met daarin een lampje, in haar handen houdt. Het is ontstaan in ca. 1925 in Parijs. Dit werd ter beschikking gesteld door de gallerie van Frans Leidelmeijer. Bij uitkomen kostte het album 18 gulden en negentig cent.
De nummers
De titelsong is een toekomstvisioen: een mechanische samenleving op een overbevolkte wereld. Met daarin volgens het internet de beste gitaarsolo van Chris Koerts. De nummers ‘Only Time Will Tell’ en het reeds uit 1974 stammende nummer ‘Love of Life’ werden van dit album op single uitgebracht. Van dat laatste nummer zijn twee versies opgenomen. De bijzondere versie laat bijna helemaal aan het eind het geluid van een ronddraaiende asbak horen. De fans noemen die versie voor het gemak de asbakversie. Andere nummers van dit album zijn ‘How time flies’, ‘The last seagull’, ‘Voice from Yonder’ en het prachtige ‘Circus’. Er is tevens een commercial voor dit album op de elpee ‘The story of Earth and Fire’ en op de B-kant van de single ‘Thanks for the love’ uitgebracht. Veronica DJ Lex Harding sprak deze commercial in en tussen de gesproken tekst waren er kleine stukjes muziek van de elpee te horen. Omdat het als sluikreclame werd gezien heeft de band problemen gehad over deze ‘Excerpts’. Twee jaar na het verschijnen werd hier door de Consumentenbond nog moeilijk over gedaan!
The voice: Ellen Terry
Bij de tekst van ‘Voice from Yonder’ op de elpee ‘To the world of the future’ staat vermeld: Voice: Allan Terry († 1928), recorded at a séance, 1974. Dat het hier niet om de stem van een man, maar om die van een vrouw gaat, zal maar weinigen bekend zijn: het is inderdaad moeilijk te horen. En het is niet Allan, maar Ellen Terry. Maar wie is nu Ellen Terry?
In 1974 besloten een aantal NOS-medewerkers onder leiding van Maarten Nederhorst een radioserie te maken onder de titel ‘Is er dan toch leven na de dood?’. Zij gingen samen met Jan Bomans (broer van Godfried Bomans) naar Leslie Flint, een bekend Engels medium. Ze wilden proberen om via hem contact te krijgen met Jan’s overleden broer Godfried. Tijdens de séance kwam echter niet de stem van Godfried zelf door, wel die van een in 1920 op elfjarige leeftijd gestorven jongetje, Mickey genaamd. En deze Mickey wist frappante dingen over Godfried Bomans te vertellen: dingen die een buitenstaander nooit had kunnen weten! Tegen het eind van de séance kwam de stem van de dode Engelse actrice Ellen Terry, die zei: ‘Mijn naam zal u niets zeggen, maar ik heb begrepen dat u een programma maakt over een mogelijk leven na de dood’.
In 1966, toen ze al 38 jaar dood was, kwam Ellen Terry voor het eerst bij Leslie Flint door. Ze stond vroeger vooral bekend als een uitstekend Shakespeare-vertolkster. Ze vertelde de aanwezigen over de ‘andere wereld’: ‘Hier heersen volslagen eenheid, harmonie en liefde. Hier is sprake van echte broederschap. Hier is de wijsheid van alle tijden. Dit is een geestelijke wereld, en het is zo heel anders. Ongelooflijk levend en vitaal. Het kan niet beter worden beschreven, men kan het alleen aanvoelen en weten… Het is zo positief, zo mooi. Wees niet bang om naar deze wereld over te gaan.’
De radioserie ‘Is er dan toch leven na de dood’ is uitgezonden in december 1974 en in september 1975 herhaald, naar aanleiding van het boek ‘Is er dan toch leven na de dood’, geschreven door Wim Koesen en Maarten Nederhorst.
In focus: Het album ‘To the World of the Future”
Gepubliceerd door
