In 1976 verleende Earth and Fire haar medewerking aan de elpee Zing je Moerstaal, een elpee die werd uitgebracht ter gelegenheid van de Boekenweek in 1976 door de CPNB (Commissie voor de Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek).
De bedoeling van het project was om Nederlandse dichters in contact te brengen met bekende Nederlandse artiesten. De dichters zouden een gedicht leveren, dit bespreken met de popmusici die het daarna op muziek zouden zetten. Maar helaas, de groep heeft haar tekstleverancier Judith Herzberg nooit ontmoet. Via Jaap Eggermont (de toenmalige producer) kregen ze een paar gedichten toegezonden, waaruit ‘De tijd zegt niets’ gekozen werd.
Earth and Fire heeft de tekst van Judith Herzberg als voordracht ingepast in een muzikale sfeer. Jerney leest het gedicht voor met een heel persoonlijke intonatie als een overpeinzing in zichzelf, een mijmering. Jerney vertelt in een interview dat ze best zou willen weten of hetgeen zij tussen de regels als gedachte opving, overeenstemde met wat Judith Herzberg bedoelde. Ze hield er altijd al van gedichten uit te pluizen en vond het leuk dat nu eens met muziek en in het Nederlands te doen.
De tekst voor Earth and Fire, een groep die zij niet kende, schreef Judith op reis in Israël. De woorden zijn even concreet, helder en gevoelig als wat kinderen in haar Hooglied konden horen. Het gaat zoals altijd in haar werk om heel intieme, bijna verzwegen zaken, die eenvoudig en met een zachte ironie worden verwoord.
Theo Hurts componeerde de muziek en arrangeerde het geheel: een ‘dreigende’ mellotronopening, een fluitje dat aan ‘Circus’ doet denken, een plotselinge ‘uitbarsting’ op de gitaar en Jerney die het gedicht voordraagt. Dat geheel maakt ‘De tijd zegt niets’ tot een van de betere bijdragen aan deze elpee.
De muziek herbruikte Theo Hurts later in het nummer Dizzy Raptures op het album Gate to Infinity.