Ik herinner me nog goed hoe Gert en ik op een mooie septembermiddag door Marjorie over allerlei slingerdeslang weggetjes naar een repetitieruimte in een landhuis ergens in de Dordogne werden gereden. Bij binnenkomst zag ik Hans achterin de kamer zitten. Hij hield bladmuziek omhoog en ik ging in een stoel naast hem zitten om te horen wat het was. ‘Jazz standards’ zei hij, net voordat de band een nieuw nummer inzette. De kamer vulde zich met opzwepende, jazzy klanken. Ik realiseerde me ineens dat ik naar twee helden uit mijn jeugd zat te luisteren, terwijl ik naast een derde zat. Chris en Gerard Koerts en Hans Ziech, drie muzikanten uit mijn favoriete band. U weet wel, Earth and Fire.
Mijn sneue lot als fan uit de tweede golf is dat ik twee van die muzikanten nooit spelend in Earth and Fire op een podium heb zien staan. Hans verliet de band al in 1974 en Chris speelde zijn laatste akkoorden als gitarist van Earth and Fire op zijn verjaardag in 1979. Gelukkig heb ik Gerard nog wel een paar keer zien optreden. De eerste keer was tijdens het NCRV festival op 23 mei 1981. Jaren later las ik in de Earth and Fire biografie van Fred en Dick Hermsen waarom het toen best lang duurde voor de band het podium op kwam. Gerard moest uit Frankrijk komen en meldde zich wat aan de late kant bij de artiesteningang van Ahoy.
Die bewuste middag in Frankrijk waren Gert Oosterhuis en ik niet aanwezig bij een repetitie van Earth and Fire, maar van French Connection, de band waarin Chris en Gerard een aantal jaren samen speelden. Het was in 2017 en de broers woonden toen al jaren in Frankrijk. French Connection was in 2004 opgericht door Chris en toetsenist Gerhard (Gérard) Weisshaupt. De eerste bassist (en zanger) Nick Radcliff verhuisde in 2015 waarna Gerard werd gevraagd om te komen bassen. Toen wij er waren speelde Gerard op bas, Gérard op toetsen, Sam Drury op drums en Chris zoals altijd op z’n Gibson. Saxofonist Wieger Frenken en zangeres Maria Autana waren die middag verhinderd. De repetitie vond plaats in het huis van Gérard. Bijzonder voor ons was dat Hans die middag ook bij de repetitie aanwezig was. Hij logeerde met zijn vriendin Corine bij Gerard en Ella, terwijl Gert en ik te gast waren bij Chris en Marjorie.
Wat genoot ik van die middag! Van de gespeelde nummers zijn me het meest de instrumentale meesterwerken Children (Robert Miles) en Also sprach Zarathustra (Deodato) bijgebleven. Mooi vond ik de blik van Gerard naar Chris als er zich een overgang in de muziek aandiende. En heerlijk waren die ‘verhalenvertellende’ solo’s van Chris. Ik zag dat de broers het nog steeds heerlijk vonden om muziek te maken, maar begreep ook dat optreden voor publiek daarbij geen noodzaak was. Met French Connection hadden ze in de jaren wel af en toe opgetreden, maar vaker op gezellige tuinfeesten dan op de officiële podia. Wat me toen ook opviel was dat ze nog steeds het beste uit de muziek wilden halen waardoor ik ineens snapte waarom ze altijd naar het hoogste voor hun band Earth and Fire hadden gestreefd.
Vandaag is het twee jaar geleden dat Gerard overleed. Rond borreltijd schenk ik mezelf een biertje in, swipe nog eens door de foto’s van die middag en proost op hem en op zijn muziek die mij nog steeds zoveel vreugde geeft.
een feest van Gérard op 17 augustus 2019. Met nieuwe bassist Stefan.
Foto van Gerard en Chris: Maria Autana
Prachtig geschreven. Dank je Christelle.
