1968
23 november 1968: dat is de ‘geboortedatum’ van Earth and Fire, één van de meest succesvolle groepen uit de Nederpopgeschiedenis. Chris Koerts (solo-gitaar), Gerard Koerts (slag-gitaar en toetsen), Hans Ziech (basgitaar) en Cees Kalis (drums) vormen de eerste bezetting. Als zangeres wordt Manuela Berloth aangetrokken die onder de naam Lysett al een solocarrière had opgebouwd. Zij wordt geïntroduceerd door The Soul-gitarist (voormalige band van Hans Ziech en Cees Kalis) Eric Wenink. De naam Earth and Fire wordt verklaard door het feit dat de broers Koerts astrologisch gezien onder het element vuur en de overige leden onder het element aarde vallen. Het eerste live-optreden van Earth and Fire vindt plaats in Gebouw ABC te Beverwijk. Op 23 november 1968. Ze startten het optreden als Opus Gainfull, maar halverwege kust Manuela de bandleden wakker en zet de band in met Somebody to love van Jefferson Airplane.
1969
Na wat experimenten met lichtorgels, worden de optredens vanaf september 1969 visueel omlijst door de Ellen Space Lightshow. Op donderdag 3 juli 1969 mag Earth and Fire een demo opnemen bij de Negram Studio’s in Heemstede, samen met de producer Richard du Bois. De nummers Love Depression en My world is on Fire worden opgenomen. Helaas worden de demo’s door Richard du Bois te licht bevonden. Enkele maanden later ontstaan er problemen in de band als Manuela door een oogziekte min of meer genoodzaakt is Earth and Fire te verlaten. Kort daarop verhuist ze naar Amerika. De jongens gaan op zoek naar een opvolgster, want ze vinden dat de sound van de groep vrouwelijke inbreng nodig heeft. Chris en Hans stellen een lijstje samen van zangeressen die ze kennen of waarvan ze ‘via-via’ gehoord hebben. Een van de namen op dat lijstje is Jerney Kaagman.
Via Joop Roelofs (van de groep Q65) komt Earth and Fire in contact met leden van de Golden Earring. Die zien Earth and Fire wel zitten en het resultaat is dat ze drie maanden in het voorprogramma van de Golden Earring mogen spelen, beginnend op 19 september 1969. Tijdens de laatste show voordat de Golden Earring naar Amerika vetrekt, heeft Fred Haayen (manager en producer van Golden Earring) een grote verrassing voor de band: ze mogen een plaat opnemen. Earring-gitarist George Kooymans vraagt naar nummers die voor een eerste single in aanmerking zouden kunnen komen. De gebroeders Koerts twijfelen nog aan eigen werk en George biedt zijn eigen compositie Seasons aan. Voor de song wordt gerepeteerd in de oude Marathon in Den Haag. Een platencontract met Polydor wordt getekend en met Fred Haayen als producer wordt dit nummer op 10 en 12 november van dat jaar opgenomen in de G.T.B.-studio in Den Haag. Op de valreep van 1969 wordt het op single uitgebracht.
1970
In januari 1970 vertrekt de Golden Earring voor een tournee naar Amerika en Earth and Fire staat nu op eigen benen. Naast eigen werk worden er tijdens de live-optredens ook nummers gespeeld van andere groepen zoals Jefferson Airplane, Buffalo Springfield en Moby Grape (luister de setlist op Spotify). De Ellen Space Lightshow wordt omgedoopt in de Earth and Fire Lightshow.
De single Seasons komt op 17 januari op 34 de Top 40 binnen en na het tv-debuut van de groep in het programma Jam stoot de plaat door naar plaats 2. Het nummer blijft 14 weken bij de beste veertig singles staan. De landelijke doorbraak is daarmee een feit. Door de bekendheid van Earth and Fire met deze hit neemt Richard du Bois weer contact met de band op en geeft aan dat hij een fout heeft gemaakt en wel met hun wil werken, maar het contract met Polydor is dan al getekend.
Op eigen kracht levert Earth and Fire twee opvolgers (Ruby is the one en Wild and Exciting), alsmede een album met uitsluitend eigen werk (afgezien van Seasons). De hoes van deze elpee is bijzonder. Het ziet eruit als een pakje lucifers dat open kan klappen. In Engeland wordt deze elpee uitgebracht in een hoes getekend door Roger Dean. Beide versies zijn nu nog steeds collector’s items en veel waard. Door het toenemende succes wordt in mei besloten op professionele basis verder te gaan.
Cees Kalis verlaat de band om zijn studie af te maken. De opvolger van Cees Kalis is Ton van der Kleij, die eerder drumde in Haagse bands als ChouChou, Levy Joe en Summer. De zakelijke belangen van de groep worden voortaan behartigd door Red Bullet Productions.
Earth and Fire scoort ook in het buitenland met hun hits: Seasons kent zelfs een massaverkoop in Japan. In eigen land wordt de groep in de populariteitspolls tot meest belovende groep gekozen, en Jerney tot meest belovende zangeres.
1971
Begin 1971 wordt de vierde Earth and Fire-single Invitation een hit. Het is een ballad deels in driekwartsmaat. Het haalt een 5e positie en staat 7 weken in de hitlijst. Ondertussen ontdekt de groep een mellotron in de Hilversumse Honingstraat waar Phonogram haar studio’s heeft. De groep gaat naar Engeland om King Crimson en de Moody Blues te zien spelen. Deze bands spelen met zo’n mellotron. In augustus schaft Earth and Fire er zelf een aan, die bespeeld gaat worden door Gerard. Het apparaat wordt door Jerney en roadie Wijnand opgehaald in Engeland.
In het najaar van 1971 verschijnt de elpee Song of the Marching Children. De opnamen vinden maar liefst in drie studio’s plaats. Naast de G.T.B.-studio in Den Haag wordt ook gebruikt gemaakt van de Phonogram-studio in Hilversum en de Soundpush-studio in Blaricum. Producer Fred Haayen krijgt versterking van Jaap Eggermont en als geluidstechnicus treedt o.a. Dick Bakker (de latere dirigent van het Metropoolorkest) op. Op dit album staat de door Gerard bespeelde mellotron sterk op de voorgrond. De titelsong van Song of the Marching Children, die reïncarnatie als onderwerp heeft, is een tot achttien minuten uitgebouwde versie van de b-kant van Invitation en beslaat nu een hele elpeekant.
Het album wordt bij Radio Veronica de elpee-van-de-week. Storm and Thunder wordt de nieuwe single en haalt een 6e plaats. Tegelijkertijd wordt Jerney in de polls gekozen tot beste zangeres, terwijl Earth and Fire ook in andere categorieën in de hoogste regionen te vinden is.
1972
In 1972 scoort Earth and Fire een nummer-een-hit met Memories. Deze single wordt alleen door Jaap Eggermont geproduceerd, Fred Haayen is inmiddels directeur van Polydor Nederland geworden. Memories wordt ook in het buitenland (zoals België, Duitsland en Turkije) een hit, al blijft een grote internationale doorbraak vooralsnog uit. Memories wordt in de polls gekozen tot beste single van het jaar 1972. Voor AVRO’s Toppop neemt de groep met regie van Rien van Wijk een live-special op, waarin Song of the Marching Children ten gehore wordt gebracht. In die periode verschijnt ook Earth and Fire’s eerste verzamel-LP: Superstarshine volume 2. Earth and Fire treedt in 1972 zo’n 200 keer op.
1973
Het voorjaar van 1973 brengt een nieuw single-succes: Maybe Tomorrow, Maybe Tonight. Het haalt de 3e plaats en blijft 11 weken in de Top 40. Het nummer is afkomstig van de elpee Atlantis, die wordt geproduceerd door Jaap Eggermont, inmiddels de vaste producer. De titelsong neemt wederom een hele plaatkant in beslag en handelt over het verzonken eilandenrijk. Ook aan dit album wordt een tv-special gewijd. Nummers die in deze special gespeeld worden zijn onder andere Atlantis, Maybe Tomorrow, Maybe Tonight en Love please close the door.
Stichting Conamus bedeelt Earth and Fire in april 1973 met de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs voor veelbelovende groepen en artiesten. In november 1973 krijgt Earth and Fire een nieuwe manager: Wim Bosman.
1974
Earth and Fire maakt in januari 1974 een succesvolle tournee door Turkije, waarbij zich massahysterie-tonelen afspelen. Enkele maanden later staat een tournee door de Scandinavische landen op het programma, samen met de groep Focus. Love of Life wordt de nieuwe single en is een grote zomerhit, alleen van de eerste plaats gehouden door het zeer populaire Sugar baby love van The Rubettes. Ook ontvangt de groep goud voor de elpee Superstarshine volume 2.
In juni verlaat Hans Ziech de groep, maar blijft als tekstschrijver aan Earth and Fire verbonden. Zijn opvolger is Theo Hurts, kersvers als klassiek gitarist afgestudeerd aan het conservatorium. Geruchten dat ook Jerney de groep gaat verlaten en vervangen zou worden door Patricia Paay van de groep Heart steken de kop op en doen manager Frits Hirschland uitroepen dat zij bij ‘zijn’ formatie Kayak welkom is.
1975
Op 26 april 1975 komt Only Time Will Tell de Top 40 binnen. Deze single haalt een 12e plaats en verblijft 6 weken in de hogere regionen. In het voorjaar van 1975 wordt naast de single de elpee To the World of the Future uitgebracht. De titelsong van dit album is een toekomstvisioen: een mechanische samenleving op een overbevolkte wereld.
In mei 1975 maakt Earth and Fire een tournee door Nederland met nummers van het nieuwe album op het repertoire. Onder de naam Holland Tour doen ze uitsluitend schouwburgen en theaters aan. Enkele maanden later, in oktober, komt er een nieuwe single uit: Thanks for the love. Het behaalt een 8e plaats.
1976
Als boekenweekgeschenk van 1976 verschijnt de elpee Zing je moerstaal, waaraan Earth and Fire haar medewerking verleend met het nummer De tijd zegt niets. Het is een gedicht van Judith Herzberg op muziek van Theo Hurts dat later als ‘Dizzy raptures’ op een album verschijnt.
Met de nieuwe single What Difference Does it Make sluit de groep in 1976, omlijst met vuurwerk vanaf het Veronica-schip, het eerste tv-programma van die omroep af. Het nummer haalt de 12e plaats. Verder verschijnt er in 1976 een verzamelelpee The story of Earth and Fire, waarop behalve alle hits ook albumstukken staan. Deze elpee wordt door tv-reclame en in dagbladen uitgebreid onder de aandacht gebracht.
In juni 1976 staat Earth and Fire iedere avond op de planken van een schouwburg: de Holland Tour 1976. Met name de op akoestische gitaar gespeelde werkjes (o.a. van Vivaldi) oogsten een enorme bijval. In november 1976 staat een tournee door Polen op het programma. Aangezien Ton van der Kleij net een operatie achter de rug heeft, gaat voor de zekerheid ook een reserve-drummer mee: Ab Tamboer.
1977
Het duurt tot het einde van 1977 voor er nieuw plaatmateriaal uitkomt in de vorm van de single 7,8th avenue (geschreven in een 7/8e maat). Het haalt een 18e plaats in de Top 40. Deze single is afkomstig van de elpee Gate to Infinity, waarvan de titelsong handelt over de liefdesgeschiedenis die zich zowel in het heden als in het verleden afspeelt. Het succes van deze platen is voor Earth and Fire begrippen mager te noemen.
1978
In het najaar van 1978 wijzigt de gehele ritme-sectie van de groep. Ton van der Kleij geeft in september te kennen er geen zin meer in te hebben en reikt zijn drumsticks over aan Ab Tamboer. Een maand later wordt Theo Hurts vervangen door Jerney’s vriend en levenspartner Bert Ruiter. Focus, zijn vorige band is net gestopt.
1979
Hoewel slechts wijzigingen binnen de groepsgelederen plaatsvinden, beginnen geruchten de ronde te doen dat de groep uiteengevallen zou zijn en Jerney een solocarrière aan het voorbereiden is. Maar niets is minder waar. Een vernieuwd Earth and Fire werkt hard aan nieuwe nummers. De band kan niet meer rekenen op de steun van Polydor en Jaap Eggermont waardoor er in januari 1979 een einde komt aan de achtjarige samenwerking. Inmiddels kan Earth and Fire wel rekenen op de steun van Frits Hirschland, die als manager van de groep gaat fungeren. Gerrit-Jan Leenders wordt de nieuwe producer van de band en met Phonogram wordt een nieuw platencontract getekend. In oktober komt het langverwachte album Reality Fills Fantasy’uit, dat bewijst dat de groep nog springlevend is.
De single Weekend, afkomstig van het nieuwe album, overtreft alle voorgaande successen: wekenlang staat de plaat nummer 1 in de hitparades, nadat het op 3 november tot Alarmschijf gebombardeerd is. Het nummer blijft 13 weken in de bovenste regionen. Bovendien is het een van de meest gedraaide platen op Hilversum 3 over 1979. Het verschijnen van Jerney in een blauw leren pak in het programma Toppop is spraakmakend. De sensuele act pakt prima uit. Naast andere programma’s waar Earth and Fire veelvuldig op televisie in verschijnt, is er in 1979 ook een live-special van het programma Countdown op televisie te zien. Het programma wordt op 29 november in Vredenburg Utrecht opgenomen.
De maand december staat in het teken van de Holland Tour 1979, waarbij Kayak-gitarist Johan Slager invalt voor de musicologie studerende Chris Koerts. Hij neemt afscheid van de band op zijn verjaardag, 10 december 1979, in Carré. Weekend wordt in de polls gekozen tot single van het jaar, Reality Fills Fantasy tot elpee van het jaar. De hoogste notering voor dit album is de tweede plaats in de album charts.
1980
De groep krijgt op Blair Castle in Schotland gouden en platina singles en elpees overhandigd voor de gigantische verkoopcijfers van Weekend en Reality Fills Fantasy. Uit zo’n vijftig solliciterende gitaristen wordt in januari 1980 Ronnie Meyjes als opvolger van Chris Koerts gekozen. Fire of love (in een nieuwe mix) verschijnt op single en The Greatist hits-elpee komt uit, gepromoot door radio- en tv-reclame.
Tegelijkertijd breekt de groep in heel Europa door met het nummer Weekend. Nummer-een-noteringen worden eveneens gehaald in Duitsland, Zwitersland, Denemarken en Portugal. Deze landen worden veelvuldig bezocht voor live- en tv-optredens. Ook valt de groep weer eens in de prijzen. In Duitsland krijgt Earth and Fire de Bronzen Leeuw en in eigen land de hoogste onderscheiding die er op muziekgebied bestaat, de Gouden Harp van de Stichting Conamus.
1981
Het jaar 1981 is nog maar een dag jong als Conamus opnieuw uitdeelt. Earth and Fire ontvangt de Exportprijs, omdat het een Nederlandse groep is waarvan het jaar daarvoor (1980) de meeste platen in het buitenland werden verkocht. In datzelfde jaar sponsoort de groep samen met Kayak het Opel-team dat aan de Rallye van Monte-Carlo deelneemt. Ter promotie wordt een single uitgebracht met een speciale versie van Weekend, waarbij de songtekst is aangepast aan de rallye. Tijdens de Rallye in Monte-Carlo is ook het Midemfestival in Cannes, waar de groep ook aanwezig is.
In september 1981 verschijnt de langverwachte elpee Andromeda Girl, waarvan de titelsong verhaalt over de psychische crisis die een astronaut tijdens zijn ruimtereis doormaakt en de wereldvreemdheid waarmee hij op aarde terugkeert. Met de single Dream vormt de elpee een uitstekend visitekaartje van Earth and Fire anno 1981. Nog twee andere singles worden van dit album getrokken, namelijk Tell me why en Love is an ocean, maar alle drie de singles worden geen grote hits.
Jerney brengt in de zomer van 1981 een eigen parfum op de markt met de toepasselijke naam ‘Jerney’. Ter promotie van dit parfum bezoekt zij geregeld parfumeries en grote warenhuizen.
1982
In 1982 komt het album In a State of Flux uit bij een nieuwe platenmaatschappij Dureco (Dutch Record Company) te Weesp. Earth and Fire tekent een contract voor twee elpees. De traditie van eens in de twee jaar een plaat uitbrengen wordt met dit album verbroken. Ook komt er geen lang nummer op de elpee voor, zoals we van Earth and Fire wel gewend waren. Van In a State of Flux wordt Twenty-four hours op single uitgebracht. Deze single haalt de top 15, maar het echte succes blijft uit. Evenals bij de twee volgende singles van dit album: Jack is back en The Two of us (in een speciale single remix).
1983
Op Hemelvaartsdag 1983 vindt het voorlopig laatste optreden van de band plaats in Lemele en gaat Earth and Fire uit elkaar. Niet officieel, maar Ab Tamboer kan bij Het Goede Doel terecht, Ronnie Meyjes gaat naar The Millionaires en Gerard houdt het zonder zijn maatje Ab ook voor gezien. Samen met zijn broer Chris bouwt hij daarna aan hun eigen studio, Bert Ruiter gaat zich op het produceren toeleggen en Jerney bereidt zich voor op een solocarrière.
1984
Er werd al vanaf 1976 over gesproken maar in 1984 komt dan toch het eerste solo-album van Jerney uit. Bij Dureco neemt ze samen met producer Hans van Hemert het album Made on Earth op. Doordat Earth and Fire niet meer speelt, neemt Jerney hiermee het contract van de band over. In de titel van deze elpee verwijst ze nog naar haar band, maar muzikaal is het een geheel ander geluid. Twee singles worden van het album getrokken, Allright, here I am en I wil love you endlessly. Beide nummers worden geen grote hits. Jerney treedt met een orkestband op om de solonummers ten gehore te brengen. Ook zingt ze een medley van oude Earth and Fire-hits, geproduceerd door Bert Ruiter. Later zou ze over deze tijd zeggen dat ze het eenzaam vond. Ze miste haar band.
1985
In februari 1985 brengt Dureco Jerney’s nieuwe single My Mystery Man uit. Deze single wordt vergezeld van een videoclip. De videoclip wordt gemaakt door Barry Hay van de Golden Earring. In de clip is een kleine rol weggelegd voor Gert Oosterhuis, dan een van de 2 voorzitters van de fanclub. De single wordt bij de TROS verkozen tot Paradeplaat en alle omroepen draaien de plaat letterlijk grijs. Belangstelling en airplay was er wat dat betreft genoeg. Toch haalt het nummer de hitparade niet en ook de videoclip wordt maar een keer in het programma Formule 1 uitgezonden. Sky Channel vertoont de clip wel regelmatig, maar ook dit zet weinig zoden aan de dijk. Of het komt doordat Jerney sinds september 1984 voorzitter van BV Pop is geworden en zich daarmee in zet voor de rechten van de Nederlandse popmuzikanten is niet te achterhalen. Frustrerend is het wel.
In oktober 1984 verschijnt, wederom bij Dureco, de single I’ll Take It, geproduceerd door Bert Ruiter, samen met de jongens van Cat Music (bekend van o.a Catapult, Rubberen Robbie en Gazuzu). Omdat kleine platenwinkeliers hun inkopen baseren op noteringen in de Tipparade, is I’ll Take It alleen in enkele speciaalzaken in een paar grote steden te koop. Ook deze single haalt de Hitparade niet.
1986
Het contract met Dureco is afgelopen en Jerney onderhandelt met een andere platenmaatschappij voor ee nieuw contract. In de herfst van 1986 komt Jerney’s single Victim of the Night uit. De single is een gezamenlijk product van Bert, Jerney en wederom de jongens van Cat Music. Het nummer wordt in eigen beheer opgenomen en later door Polydor opgepakt. De single wordt veelvuldig gedraaid, maar ook nu wordt de Hitparade niet bereikt.
Van het nummer Love Light (van het album Made on Earth) verschijnt een Amerikaanse uitvoering in een Robbie Leslie Mix. Het is nummer is verlengd tot ruikm zeven minuten met steeds terugkerende instrumentale stukken tussen de coupletten en de violen op de voorgrond.
1987
In maart 1987 duikt een vernieuwd Earth and Fire de oefenruimte in om in april en mei op te treden op een tweetal Back-to-the-sixties festivals. Het blijkt zo’n succes te zijn dat er een tournee door Nederland aan gekoppeld wordt. In de eerste week van november 1987 komt de tweede solo-elpee van Jerney uit, getiteld Run, die geproduceerd wordt door Bert Ruiter en Kayak’s Ton Scherpenzeel en opgenomen in de Wisseloord Studio’s in Hilversum. Dit is het eerste album dat tegelijkertijd ook op cd verschijnt. Het platenlabel is, net als bij Victim of the Night, Polydor. Queen of Hearts verschijnt van dit album op single. Het nummer wordt veel gedraaid op Radio 1, 2 en 3. De schrijvende media laat zich van haar positiefste kant zien en het album Run wordt lovend ontvangen, maar de single wordt niet in de Tipparade opgenomen en haalt de Hitparade helaas weer niet, net als de andere twee singles van dit album: Running away from Love en Don’t Say It.
1988
In juli 1988 verschijnt de cd Frames van Earth and Fire Orchestra, een samenwerking van Chris en Gerard Koerts met Marcel van der Lans. De cd is compleet instrumentaal met lange symfonisch getinte nummers. Het album verkoopt buitengewoon goed.
Eind oktober 1988 verschijnt een speciale remix van Weekend op single. Deze speciale versie van Weekend wordt gemaakt door Mark Hartman en klinkt zeer eigentijds. Door invoeging van een stevige drum- en baspartij is het nummer beter dansbaar geworden voor de gemiddelde discotheekganger. Het grootst in het gehoor liggende verschil met het origineel is dat het niets meer uitstaande heeft met een reggealiedje.
De band speelt weer, weliswaar zonder de gebroeders Koerts, maar wel met Ton Scherpenzeel (Kayak) en Jons Pistoor op toetsen, alsmede gitarist Age Kat en de oude bekenden Ab Tamboer, Bert Ruiter en Jerney Kaagman. Op 30 juli 1988 worden tijdens een popfestival in Cadzand digitale opnamen gemaakt van het optreden van de band daar. Dit op initiatief van de TROS, die van deze opnamen ruim een uur uitzendt in het kader van TROS Digitaal op 28 augustus 1988. Als toegift wordt de Kayak-hit Ruthless Queen opgevoerd. De groep heeft het plan om deze opnames als live-album uit te brengen, maar deze plannen worden door het kostenaspect niet uitgevoerd.
1989
In oktober 1989 herrijst Earth and Fire uit zijn as met het album Phoenix. De eerste single van het album is French word for love. De band maakt een comeback theater-tournee. Eind 1989 speelt Jerney de hoofdrol in een tv-commercial van Buma Stemra. Ze spoort ondernemers aan goed op de BUMA-rechten te letten. Ook presenteert Jerney een reeks radioprogramma’s voor de TROS onder de titel ‘Monterey-Festival’, waarin o.a. oude opnamen uit de jaren 60 worden gedraaid.
1990 – 1995
Ab wordt in 1990 vanwege zijn drukke werkzaamheden bij Het Goede Doel vervangen door Mark Stoop. Volgende singles van het album Phoenix worden Keep on missing you en Good enough. Deze singles halen de Hitparade niet.
Na 1990 wordt het stil rond Earth and Fire. Af en toe treedt de band nog op, met in april 1995 het laatste optreden in Middelharnis. Jons Pistoor is er dan al enkele jaren uit. De gebroeders Koerts schrijven en produceren muziek in hun eigen studio in Voorschoten. Zij schrijven in die tijd oa een aantal nummers voor Kinderen voor Kinderen. Bert Ruiter produceert, veelal samen met Ton Scherpenzeel, veel artiesten, onder andere Youp van ‘t Hek. De overige bandleden spelen bij diverse bands of als sessiemuzikant op cd’s.
Jerney blijft actief in de popmuziek als voorzitter van BV Pop en verschijnt nog veelvuldig in de media. In de jaren negentig werkt ze als PR-manager van het commerciële radiostation Radio Noordzee (later Noordzee FM), waar hoofdzakelijk popmuziek van Nederlandse bodem te horen is. In de begintijd presenteert Jerney zelf ook een aantal programma’s.
1995 – 2012
In juni 1995 verschijnt het tweede album van Earth and Fire Orchestra genaamd Escape. Chris en Gerard worden op dit album, opgenomen in de Musiko Studios, herenigd met Ab Tamboer, die ook meeschrijft. Enige tijd eerder werkten ze al samen aan nummers voor album 11 en 12 van Kinderen voor Kinderen. Escape is een zeer gewilde cd onder liefhebbers, maar niet makkelijk te vinden.
In 2000 wordt Jerney directeur van de Stichting Conamus, waar ze al enige tijd als bestuurslid bij betrokken is. Als directeur komt Jerney wederom veelvuldig op radio en tv onder andere bij het uitreiken van prijzen aan artiesten, zoals de radio 2 zendtijdprijs aan Rob de Nijs. In 2002 neemt ze, samen met Edwin Jansen, Eric van Tijn en Henk-Jan Smits, plaats in de jury van Idols, het uit Engeland afkomstige, veelbesproken tv-programma waarin jong talent wordt gezocht. Ook in het tweede en derde seizoen is Jerney weer van de partij.
In 2004 verschijnt de DVD Earth & Fire – Greatest Hits, met clips, een interview met Jerney Kaagman en een tv-special In Musikladen van 1973. De samensteller hiervan is Bert van Breda van BR Music.
In november 2006 komt de langverwachte biografie van de band uit. Auteurs Fred en Dick Hermsen, respectievelijk historicus/journalist en musicoloog/muzikant, hebben de band van jongs af aan van dichtbij meegemaakt. Zij vertellen het verhaal met warmte en behouden tegelijkertijd de noodzakelijke distantie. Vrijwel alle bandleden zijn geïnterviewd, maar ook producers en managers komen aan het woord. Bij de presentatie van het boek in boekhandel Verwijs in Den Haag geven veel oud-bandleden en voormalig roadmanagers acte-de-présence. Het boek wordt door Hans Vermeulen officieel uitgereikt aan de voormannen van de band, Chris en Gerard Koerts. Op de avond wordt een minuut stilte gevraagd voor het overlijden van eerste drummer van de band Cees Kalis, die in april van dat jaar overleed aan een hartaanval. Uniek op deze avond is het optreden van een band bestaande uit kinderen van de oud-bandleden, zoals Guido Koerts, Robin Koerts en Meike en Romi Hurts. Als klap op de vuurpijl beklom Chris Koerts tijdens de afterparty in het Paard van Troje nog het podium om samen met zijn zoon Robin en oud-drummer Ab Tamboer twee nummers te spelen.
In oktober 2012 maakt Jerney bekend de ziekte van Parkinson te hebben. Daarna verschijnt ze nog maar zelden in het openbaar.
2012 – nu
In het najaar van 2014 maakt Marieke Eelman bekend bezig te zijn met een ode aan Jerney Kaagman en Earth and Fire. Dit wordt een theatertour waarin nummers uit de begintijd van Earth and Fire ten gehore worden gebracht. In 2015 wordt het project omgedoopt tot Invitation (to the sound of Jerney Kaagman and Earth & Fire). In datzelfde jaar op 15 april overlijdt Ton van der Kleij plotseling. De fanbase van Earth and Fire is geschokt.
Voor haar theatertour onderhoudt Marieke intensief contact met oud-bandleden. Zij scharen zich allemaal achter het project. In de zomer van 2016 treedt Marieke met band op bij het festival Terug naar Tiengemeten waar ze enkele nummers van Earth and Fire spelen. Op 26 augustus 2016 worden we weer opgeschrikt door een overlijden. Ab Tamboer overlijdt aan longfalen.
Jerney Kaagman ontvangt dat jaar op donderdag 22 december uit handen van Henk Westbroek de Hans Kosterman Prijs, voorheen de Platina Notekraker. Ze krijgt de prijs namens rechtenorganisaties Sena en NORMA voor haar bijzondere verdiensten op het gebied van auteursrechten van muzikanten.
Vanaf januari 2017 starten de try-outs van de theatertour Invitation to the sound of Jerney Kaagman and Earth and Fire. De première vindt plaats op 3 februari 2017 in Theater De Nieuwe Regentes in Den Haag. In de show wordt stilgestaan bij het overlijden van de drie drummers van de band. Voor de première staan de dan nog in leven zijnde oud-bandleden met elkaar op het podium om een speciale cd-box Memories in ontvangst te nemen.
Op 24 november 2018 wordt in het Museum 192TV in Nijkerk gevierd dat het 50 jaar geleden is dat de naam Earth and Fire ontstond. Tijdens een Meet&Greet kunnen fans vragen stellen aan oudbandleden Hans Ziech, Chris Koerts en Theo Hurts en de roadies Wijnand Lensvelt, Hans Meijerink, Cees Roos en Gerard Nieland. Marieke verzorgt met een aantal van de bandleden van Invitation een gastoptreden met Chris Koerts op gitaar. Zij spelen Love of Life.
Op woensdag 20 februari 2019 overlijdt toetsenist en mede-oprichter van Earth and Fire Gerard Koerts in Perpignan in Frankrijk. De begenadigd mellotronspeler en componist van Weekend wordt veelvuldig in de media herdacht.
In de loop van de jaren verschijnen er veel nieuwe uitgaven van albums op cd, maar ook weer op vinyl. Platenlabel Music on Vinyl brengt in 2020 een verzamelalbum op rood vinyl uit. Ook kondigt het bedrijf in februari 2021 een 50the anniversary editon van Song of the Marching Children aan.
Op 24 maart 2022 overlijdt Bert Ruiter, man van Jerney en oud-bassist van de band. Datzelfde jaar ontvalt ons op 10 november 2022 Chris Koerts, gitarist en mede-oprichter van Earth and Fire. Hij was al langere tijd ziek en overlijdt in zijn woonplaats Le Chalard in Frankrijk aan hartfalen. Hij gaf dat jaar nog wel zijn mening over de versie van Love of life van Nederpop All Stars & Loïs Lane.
In 2023 start de tributeband Memories of Earth&Fire met optredens. Samen met Hans Ziech geeft de bassist van de band Herman van Broekhoven een interview voor deze website. In het najaar van 2024 maken de redacteuren van earthandfire.nl bekend te werken aan een nieuw boek over Earth and Fire.