Mijn jongste zoon werd afgelopen week 18 en kreeg van een van z’n vrienden het album My Beautiful Dark Twisted Fantasy van Kanye West uit 2010. Een klassieker, schijnt. Zwart vinyl in een driedubbeldikke hoes. Ik herkende het geluk op het gezicht van mijn zoon, de voorzichtigheid waarmee hij het album van z’n beschermfolie ontdeed en het zweet in zijn handen toen hij de hoes opensloeg. Ik zag mezelf ruim veertig jaar geleden gelukkig zitten zijn met een prachtige albumhoes van mijn favoriete band. U weet wel, Earth and Fire.
De twee jongens snelden naar boven om het vinyl op het blauwe Crosley-platenspelertje te leggen. Een impulsaankoop waarvan ik hoopte dat het ooit van pas zou komen en dat nu al enige maanden een min of meer permanente plek had gevonden tussen headphones, snoepverpakkingen, drinkpakken en game controllers. Want ja, mijn zoon is gek op vinyl. En op mooie hoezen. Hij kwam na het luisteren van MBDTF enthousiast naar beneden om me het verschillende losse artwork te laten zien waarmee hij de voorkant van het album kan aanpassen naar gelang zijn smaak of stemming. “Cool hè?”
Ook mijn lijfband wist hun geniale muziek in prachtige jasjes te verpakken. Zoals de debuutelpee die eruit ziet als een luciferspakje. Of de prachtige dubbele bodem van de Roger Deanhoes, speciaal ontworpen voor de Britse markt. Allebei collectors items waar je nu wel €100 tot € 250 voor moet neertellen, áls je ze al ergens tegenkomt. Vermaard zijn ook de tekeningen van Eric van der Weijden voor de albums Song of de Marching Children en natuurlijk Atlantis. En ik hield van de inlegvellen met songteksten, waarvan ik de liedjes altijd meezong. Heerlijke herinneringen die boven komen drijven.
Het zijn herinneringen waarmee ik ook na 21 uur de avond wel doorkom. Vind ik de avondklok een beknotting van mijn vrijheid? Wordt mij mijn avondwandeling ontnomen? Het is een van de maatregelen om het aantal besmettingen terug te dringen, om uiteindelijk sneller van het virus af te zijn. En dat willen we toch allemaal? Beter nu even diep duiken om daarna sneller boven te komen. Stook dus de openhaard op, schenk een wijntje in en stof je platenspeler af. Haal voorzichtig het zwarte vinyl uit de hoes, luister naar het eerste ruizen van de naald op de plaat, herken de ingesleten tik tijdens dat mooie gitaarstukje en laat de herinneringen toe die vanuit de diepte naar boven komen.
Why can’t we go
over the untouched road
Is it too winding
Flanked by reflections of time
Go and expericience
Learn the human destiny
Happiness and sadness
Posts of your life time
(Uit: Song of the Marching Children)
Een gedachte over “Zoals het avondklokje thuis tikt, tikt het nergens (#2)”